Baza partnerów KSOW

Jednostka samorządu terytorialnego

podkarpackie
ul. Rynek 5
37-410 Ulanów

6020133931

363662234

15 876 30 41

lokalny

• VI . Zrównoważony rozwój terytorialny
• Aktywizacja społeczna
• Tożsamość i integracja społeczna
• Usługi publiczne (transport, kultura, edukacja, zdrowie)

Gmina Ulanów- leży na północy Podkarpacia, u zbiegu dwóch rzek – Sanu i Tanwi. To nadrzeczne położenie sprawiło, że w dawnych wiekach w mieście Ulanowie rozwinęło się flisactwo. Stąd aż do Gdańska spławiano drewno i zboże. Zajmowali się tym najlepsi w kraju flisacy. U ujścia Tanwi i Sanu znajdowała się przystań, do której zawijały statki rzeczne. Ulanów stał się ważnym portem dla rozległych terenów Podola, Ziemi Bełskiej i Ziemi Czerwieńskiej. Z czasem zyskał miano „Małego Gdańska”. Istniejące w mieście cechy retmański i sternicki przygotowywały młodych ludzi do prowadzenia spławu Sanem, Wieprzem, Narwią, Bugiem i Wisłą do Torunia i Gdańska. Z początkiem XX wieku flis zaczął podupadać, konkurencję dla spławu stanowiła kolej żelazna. Ostatni spław drzewa z Ulanowa do Gdańska odbył się latem 1939 roku. Obecnie kultywowaniem tradycji flisackiej zajmuje się Bractwo Flisackie pw. Św. Barbary w Ulanowie, które od 1993 roku organizuje spławy tratew po Sanie, Wiśle i Odrze. W latach późniejszych do organizacji spławów włączyło się Towarzystwo Żeglugi rzecznej „Cypel”. Różne były koleje losów „Małego Gdańska”, mimo wojen łupiestwa nieprzyjacielskich wojsk, miasto nie upadło. Teraz Ulanów jest niedużym ale zadbanym miasteczkiem, które zachęca turystów do odwiedzin ze względu na swój urok flisackiego ośrodka, zabytkową zabudowę i wspaniałe czyste powietrze. Prawdziwa ozdobą miasta są XVII wieczne drewniane modrzewiowe kościoły. Kościół parafialny pw. Św. Jana Chrzciciela i Św. Barbary jest przykładem pięknego barokowego wystroju. Znajdują się w nim drewniane ołtarze ozdobione rzeźbami aniołów i świętych. Ściany zdobione są XVIII wiecznymi polichromiami. Na stropie nad nawą główną znajduje się olbrzymie malowidło będące powiększona kopią „ Sadu ostatecznego” Hansa Memlinga. Drugi kościół jest znacznie mniejszy ale nie mniej urokliwy. Oba zostały wpisane na listę zabytków Szlaku Architektury Drewnianej.